دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود