دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد