دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد