دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا