دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست