دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند