دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را