دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود