دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت