دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند