دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود