دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد