دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است