دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد