دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد