دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت