دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد