دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را