دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را