دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد