دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد