دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت