دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست