دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست