دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند