دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد