دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت