دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست