دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست