دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد