دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند