دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد