دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند