دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند