دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت