دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ –  ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – خوش آمد گل وز آن خوش‌تر نباشد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است