دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – به ملازمان سلطان، که رساند این دعا را

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد