دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – نفس باد صبا مشک‌فشان خواهد شد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد