دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – بیا که قصر امل سخت سست‌بنیادست

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد