دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست