دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – ما را ز خیال تو چه پروای شراب است

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – یارم چو قدح به دست گیرد

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – طایر دولت اگر باز گذاری بکند

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – راهی‌ست راه عشق که هیچش کناره نیست

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ