دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – خدا چو صورت ابروی دلگشای تو بست

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – شنیده‌ام سخنی خوش که پیر کنعان گفت

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – شاهد آن نیست که مویی و میانی دارد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – سینه از آتش دل، در غم جانانه بسوخت

دیوان حافظ – ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد