دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – خم زلف تو دام کفر و دین است

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – رواق منظر چشم من آشیانه توست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – خوش است خلوت اگر یار یار من باشد

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – باغ مرا چه حاجت سرو و صنوبر است

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالی‌ست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد