دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – من و انکار شراب این چه حکایت باشد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ –  سحرم دولت بیدار به بالین آمد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – روز هجران و شب فرقت یار آخر شد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ – حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – زاهد خلوت‌نشین دوش به میخانه شد

دیوان حافظ – خوشتر ز عیش و صحبت و باغ و بهار چیست

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – سمن‌بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – گفتم کی ام دهان و لبت کامران کنند

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد