دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – صحن بستان ذوق بخش و صحبت یاران خوش است

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – جان بی‌جمال جانان میل جهان ندارد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – خواب آن نرگس فتان تو بی چیزی نیست

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد

دیوان حافظ – بود آیا که در میکده‌ها بگشایند

دیوان حافظ – سر ارادت ما و آستان حضرت دوست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – میر من خوش می‌روی کاندر سر و پا میرمت

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست