دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – ساقیا آمدن عید، مبارک بادت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ –  هر که را با خط سبزت سر سودا باشد

دیوان حافظ – ساقی بیار باده که ماه صیام رفت

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – الا یا ایها الساقی ادرکأسا و ناولها

دیوان حافظ – دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد

دیوان حافظ – جز آستان توام در جهان پناهی نیست

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – المنة لله که در میکده باز است

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – در دیر مغان آمد، یارم قدحی در دست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – مردم دیده ما جز به رخت ناظر نیست

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – ساقی بیا که یار ز رخ پرده برگرفت

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – گر ز دست زلف مشکینت خطایی رفت رفت

دیوان حافظ – چو بشنوی سخن اهل دل، مگو که خطاست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – شراب و عیش نهان چیست کار بی‌بنیاد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – آن که رخسار تو را رنگ گل و نسرین داد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – ای فروغ ماه حسن‌، از روی رخشان شما

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند