دیوان حافظ – روشنی طلعت تو ماه ندارد

دیوان حافظ – چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – زلفت هزار دل به یکی تاره مو ببست

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ –  صبا به تهنیت پیر می‌فروش آمد

دیوان حافظ – هر آن کو خاطر مجموع و یار نازنین دارد

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – دلم جز مهر مه‌رویان طریقی بر نمی‌گیرد

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – بنفشه دوش به گل گفت و خوش نشانی داد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – یا رب این شمع دل‌افروز ز کاشانه کیست

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – قتل این خسته به شمشیر تو تقدیر نبود

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد

دیوان حافظ – منم که گوشه میخانه خانقاه من است

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – اگر آن ترک شیرازی به‌‌ دست‌ آرد دل ما را

دیوان حافظ – دیر است که دل‌دار پیامی نفرستاد

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – اگر چه عرض هنر پیش یار بی‌ادبیست

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – دانی که چنگ و عود چه تقریر می‌کنند

دیوان حافظ – یاد باد آن که ز ما وقت سفر یاد نکرد

دیوان حافظ – گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – دوش در حلقه ما قصه گیسوی تو بود

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد