دیوان حافظ – سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد

دیوان حافظ – بی مهر رخت روز مرا نور نماندست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – مرحبا ای پیک مشتاقان بده پیغام دوست

دیوان حافظ – روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

دیوان حافظ – کسی که حسن و خط دوست در نظر دارد

دیوان حافظ – آن ترک پری چهره که دوش از بر ما رفت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – مرا به رندی و عشق آن فضول عیب کند

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – گل بی‌رخ یار خوش نباشد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – خستگان را چو طلب باشد و قوت نبود

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – شاهدان گر دلبری زین سان کنند

دیوان حافظ – کنون که می‌دمد از بوستان نسیم بهشت

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – درد ما را نیست درمان الغیاث

دیوان حافظ – صوفی نهاد دام و سر حقه باز کرد

دیوان حافظ – نسیم باد صبا دوشم آگهی آورد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست

دیوان حافظ – ای شاهد قدسی، که کشد بند نقابت

دیوان حافظ – یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد

دیوان حافظ – بنال بلبل اگر با منت سر یاریست

دیوان حافظ – ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت

دیوان حافظ – عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

دیوان حافظ – روی تو کس ندید و هزارت رقیب هست

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ – حسن تو همیشه در فزون باد

دیوان حافظ – دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا را

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – غلام نرگس مست تو تاجدارانند

دیوان حافظ – دل سراپرده محبت اوست

دیوان حافظ – دست در حلقه آن زلف دوتا نتوان کرد

دیوان حافظ – بعد از این دست من و دامن آن سرو بلند

دیوان حافظ – نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد

دیوان حافظ – ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

دیوان حافظ – تا ز میخانه و می نام و نشان خواهد بود

دیوان حافظ – روزگاریست که سودای بتان دین من است

دیوان حافظ – چه مستی است ندانم که رو به ما آورد

دیوان حافظ – دوستان دختر رز توبه ز مستوری کرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – بلبلی خون دلی خورد و گلی حاصل کرد

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد