دیوان حافظ – بتی دارم که گرد گل ز سنبل سایه‌بان دارد

دیوان حافظ – دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – نه هر که چهره برافروخت دلبری داند

دیوان حافظ – خیال روی تو در هر طریق همره ماست

دیوان حافظ – حال دل با تو گفتنم، هوس است

دیوان حافظ – ز گریه مردم چشمم نشسته در خون است

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند

دیوان حافظ – دوش آگهی ز یار سفر کرده داد باد

دیوان حافظ –  نقدها را بود آیا که عیاری گیرند

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

دیوان حافظ – اگر روم ز پی‌اش فتنه‌ها برانگیزد

دیوان حافظ – دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد

دیوان حافظ – گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

دیوان حافظ – دل من در هوای روی فرخ

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

دیوان حافظ –  در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد

دیوان حافظ – صبحدم مرغ چمن با گل نوخاسته گفت

دیوان حافظ – به آب روشن می عارفی طهارت کرد

دیوان حافظ – دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

دیوان حافظ – زاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیست

دیوان حافظ – به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

دیوان حافظ – رونق عهد شباب است دگر بستان را

دیوان حافظ – دل از من برد و روی از من نهان کرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – کنون که بر کف گل جام باده صاف است

دیوان حافظ – روز وصل دوستداران یاد باد

دیوان حافظ – صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

دیوان حافظ – آن پیک نامور که رسید از دیار دوست

دیوان حافظ – ساقیا برخیز و درده جام را

دیوان حافظ – آن که از سنبل او غالیه تابی دارد

دیوان حافظ – دلی که غیب نمای است و جام جم دارد

دیوان حافظ – خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت

دیوان حافظ – شراب بی‌غش و ساقی خوش دو دام رهند

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – سرو چمان من چرا میل چمن نمی‌کند

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – یا رب سببی ساز که یارم به سلامت

دیوان حافظ – مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد

دیوان حافظ – حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود

دیوان حافظ – تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

دیوان حافظ – لعل سیراب به‌خون‌تشنه‌ لب یار من است

دیوان حافظ – یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیوان حافظ – پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود