دیوان حافظ – هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد

دیوان حافظ – سال‌ها دفتر ما در گرو صهبا بود

دیوان حافظ – دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان حافظ – سحر بلبل حکایت با صبا کرد

دیوان حافظ –  گر می‌فروش حاجت رندان روا کند

دیوان حافظ – صلاح کار کجا و من خراب کجا

دیوان حافظ – درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد

دیوان حافظ – شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست

دیوان حافظ – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است

دیوان حافظ – شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت

دیوان حافظ –  هر که شد محرم دل در حرم یار بماند

دیوان حافظ – دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

دیوان حافظ – جمالت آفتاب هر نظر باد

دیوان حافظ – اگر چه باده فرح بخش و باد گل‌بیز است

دیوان حافظ –  دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

دیوان حافظ – مدامم مست می‌دارد نسیم جعد گیسویت

دیوان حافظ – عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه‌سرشت

دیوان حافظ – ساقی ار باده از این دست به جام اندازد

دیوان حافظ – صوفی بیا که آینه صافیست جام را

دیوان حافظ – راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

دیوان حافظ – گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب

دیوان حافظ – دارم امید عاطفتی از جناب دوست

دیوان حافظ – صبا وقت سحر بویی ز زلف یار می‌آورد

دیوان حافظ – به سر جام جم آنگه نظر توانی کرد

دیوان حافظ – نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد

دیوان حافظ – برو به کار خود ای واعظ این چه فریادست

دیوان حافظ – مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد

دیوان حافظ – دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد

دیوان حافظ – خسروا گوی فلک در خم چوگان تو باد

دیوان حافظ – روشن از پرتو رویت نظری نیست که نیست

دیوان حافظ – واعظان کاین جلوه در محراب و منبر می‌کنند

دیوان حافظ – آن سیه‌چرده که شیرینی عالم با اوست

دیوان حافظ – عشق تو نهال حیرت آمد

دیوان حافظ – زلف‌آشفته و خوی‌کرده و خندان‌لب و مست

دیوان حافظ – کلک مشکین تو روزی که ز ما یاد کند

دیوان حافظ – زان یار دل‌نوازم شکری است با شکایت

دیوان حافظ – به دام زلف تو دل مبتلای خویشتن است

دیوان حافظ – به کوی میکده هر سالکی که ره دانست

دیوان حافظ – آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

دیوان حافظ – می‌دمد صبح و کله بست سحاب

دیوان حافظ – کس نیست که افتاده آن زلف دوتا نیست

دیوان حافظ – ساقی به نور باده برافروز جام ما

دیوان حافظ – روضه خلد برین خلوت درویشان است

دیوان حافظ – آن کس که به دست جام دارد

دیوان حافظ – حاصل کارگه کون و مکان این همه نیست

دیوان حافظ – رو بر رهش نهادم و بر من گذر نکرد

دیوان حافظ – چو باد عزم سر کوی یار خواهم کرد

دیوان حافظ – همای اوج سعادت به دام ما افتد

دیوان حافظ – آن کیست کز روی کرم با ما وفاداری کند

دیوان حافظ – سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد